Toen ik de 53-jarige Helwegen voor het eerst ontmoette in haar Baarnse bungalow was ik verbijsterd. Vanaf haar 45e had zij diverse cosmetische ingrepen achter de rug. Zelf was ik op lippenstift en bescheiden gezicht foundation na, nauwelijks met mijn uiterlijk bezig. In de vijf dagen dat we met elkaar optrokken leerde ik haar kennen als een intelligente vrouw met veel humor, die trots was op haar ingrepen en zich verheugde op nieuwe behandelingen van hals en handen. Toen zij mij foto’s liet zien van voor de behandelingen zei ik hoe mooi en veel natuurlijker zij toen was. Haar spontane reactie: ‘Wil, dit uiterlijk past helemaal bij mijn innerlijk’.
De afspraak was dat we in elkaars huis zouden logeren. Tijdens de eerste opnamedag hoorde ik dat dit bij Helwegen niet kon doorgaan omdat in de ‘beauty’ bungalow geen logeerplek was. Voor mij was een suite in het bekende Haagse hotel des Indes geboekt. Daar verbleef Helwegen regelmatig met echtgenoot Harry als ze voor een feest met bekende Nederlanders werd uitgenodigd. Voor ‘Leven met de Vijand’ werd de eerste avond in Des Indes een bijeenkomst voor de zakenwereld en BN-ers georganiseerd. Een wereld die ik niet kende maar waarin Helwegen zich thuis voelde.
Een van de vele gasten was Pim Fortuyn, een van haar ‘dierbare vrienden’. Ik ontmoette hem eerder dat jaar als deelnemer van de wekelijkse VARA Lagerhuis tv-uitzendingen in in de Amsterdamse Rode Hoed. Fortuyn was hoofdgast en ging in gesprek met Marcel van Dam. Dit politieke gesprek liep gigantisch uit de hand door het agressieve optreden van interviewer Van Dam.
Een van Helwegens keuzes was het bijwonen van een ooglidcorrectie in het Medisch Centrum in Scheveningen. De vrouw die de ingreep onderging was een van haar cliënten. Een onschuldige ingreep volgens de chirurg. Mijn keuze dagen met mijn ‘vijand’ verliepen totaal anders. Ik had met de RVU geregeld dat we gingen koffiedrinken in het koffiehuis waar ik regelmatig kwam. Helwegen voelde zich helemaal thuis tussen de pauzerende bouwvakkers die haar herkenden uit de roddelbladen. Zij genoot ook van het diner in mijn woonkamer die voor de opnames werd ‘omgebouwd’.
Helwegen was verrukt over de kookkunst van mijn eetgroep vriendinnen met wie ik het boek ‘Eten met de Pen had geschreven. Tijdens de opnamedagen leefde zij volledig op rauwkost dat de RVU voor haar verzorgde. Dat haar gewicht van 45 kilo door het ‘ongezonde’ eten werd overschreden kon haar die avond niets schelen. Vanuit haar logeerbed in mijn werkkamer riep ze na afloop ‘Wil, jouw leven vind ik leuker dan het mijne’
Twee weken na de opnames belde eindredacteur Hoekstra. ‘Ik heb een verrassing. De vrouw van de ooglidcorrectie kreeg na ons vertrek een bloeding. Gelukkig is het goed afgelopen.’ Mijn reactie: ‘goed voor het programma dat die operaties niet zo onschuldig zijn’. Tot mijn teleurstelling kwam dit incident niet in de uitzending omdat de RVU het te laat had gehoord.
De media oordeelde in 2002 tijdens de twee uitzendingen ‘Leven met de Vijand hard over Helwegen. ‘Haar onnatuurlijke uiterlijk heeft zij te danken aan al die operaties.’enz. Over mijn uiterlijk en kritiek op de cosmetische chirurgie werd opvallend mild gereageerd. De tijden zijn veranderd en steeds meer vrouwen kiezen voor kostbare cosmetische ingrepen om er langer jonger uit te zien. Het aantal vrouwen dat dit zoals Marijke Helwegen openlijk toegeeft is jammer genoeg nog steeds heel klein.
Wil Merkies (85), was de eerste vrouwelijke sportverslaggever van Nederland. Ze is nog steeds werkzaam als journalist. Daarnaast is ze sinds kort een (kritische) zorgconsument.
HIER vindt u meer informatie over onze bloggers.
