Meneer komt voor een PEG plaatsing. PEG staat voor Percutane Endoscopische Gastrostomie. De PEG-sonde is een dun slangetje dat via een sneetje door de buikwand in de maag wordt geplaatst. Door deze sonde kunnen vloeibare voeding of vloeibare medicijnen worden toegediend omdat Meneer X niet meer normaal kan eten.

Communiceren kan hij nauwelijks. Hij kan zich alleen maar uiten met een soort kreunen. Zijn nichtje is aanwezig bij de opname en geeft aan dat hij  ‘ja en nee’ kan knikken. Als je wilt communiceren, moet je het hele alfabet afgaan om na te gaan wat hij wilt vertellen.

Ik ga de nachtdienst in en op een bepaald moment hoor ik een heel hard gekreun. Gelijk weet ik dat het de nieuwe opname is op kamer 3.1. Ik loop naar meneer toe en vraag hem of hij pijn heeft. Hij gaat alleen maar harder kreunen en ik weet me even geen raad. Ik leg mijn hand op zijn hoofd en schouder en leg hem uit dat ik niet begrijp wat er aan de hand is. Vreselijk, vind ik dat. Gelukkig wordt hij wat rustiger en uiteindelijk valt hij in slaap.

De volgende dag word ik gebeld door mijn afdelingshoofd dat er een officiële klacht is ingediend door de meneer op kamer 3.1. Ik val even stil, en na een paar seconden vraag aan mijn afdelingshoofd wat de klacht dan is. Meneer heeft aangegeven dat ik hem onzedelijk betast zou hebben op intieme plekken. Ik mag wel komen werken, maar mag niet meer bij meneer op zijn kamer komen tot dat de klacht onderzocht is. Ik leg de telefoon neer en voel me erg machteloos. Ik ben verdrietig en boos tegelijkertijd. Ik kan het wel van de daken schreeuwen: ‘HET IS NIET WAAR!!!’.

Als een patiënt een officiële klacht indient, wordt dat gelukkig erg serieus genomen. De klacht wordt onderzocht door een speciale commissie van het ziekenhuis. De volgende dag gaan vertegenwoordigers van de klachtencommissie samen met mijn afdelingshoofd en zijn nichtje naar de patiënt toe.

Tijdens het gesprek zegt het nichtje: ‘Weet je heel erg zeker dat de broeder dit gedaan heeft? Dit kan voor hem namelijk hele erge gevolgen hebben.’ Na een lang gesprek waar ik niet bij ben, geeft meneer aan dat hij het gedroomd heeft! De officiële aanklacht wordt ingetrokken en er zijn geen verdere gevolgen voor mij.

Ik word gebeld door mijn afdelingshoofd en hij legt me alles uit. Als ik de telefoon neerleg, besef ik me opeens hoe kwetsbaar mensen zijn die in de zorg werken. Je wilt mensen verzorgen en helpen waar het kan. En dan word je beschuldigd van dingen die helemaal niet waar zijn. Desondanks houd ik van mijn werk en blijf ik dit vak met liefde uitoefenen.

Ik schrijf dit stukje om aan te geven dat mensen die in de zorg werken, ook erg kwetsbaar kunnen zijn. De meeste mensen denken dat de patiënt erg kwetsbaar is. Meestal is dat ook het geval. Maar als je onterecht wordt beschuldigd, zet het je wel aan het denken dat wij als hulpverleners ook  slachtoffer kunnen worden. Meneer heb ik zelf nooit meer gesproken. Zijn nichtje heeft me een brief geschreven waarin zij excuses aanbiedt namens meneer.

Andreas Boender-Vaags is verpleegkundige in het OLVG Oost in Amsterdam op de afdeling MDL.
HIER vindt u meer informatie over onze bloggers.