Mensen met een groot ego (vaker mannen dan vrouwen) hebben er geen last van. Het zijn blijkbaar grote of kleine trauma’s die niet verdwenen zijn door de tijd heen.

Ik heb van alles geprobeerd om tegenspel te geven aan die ondermijnende gedachten, zoals tegen jezelf zeggen: ‘ik heb ook veel goeds gedaan’; en concreet bedenken wat ik voor goeds heb gedaan: ‘andere mensen hebben dat ook, dus het is niet erg’ etc., niets hielp.

Maar nu heb ik een aanpak die echt helpt: ik heb een grote pot bedacht met kokende modder erin, die staat zo’n beetje rechts in mijn gedachten, en telkens als er weer zo’n verlammende spijtgedachte in me opkomt, breng ik die naar de pot en gooi haar erin. En het werkt! De dingen die erin zijn gegooid komen niet terug! Maar je moet het wel heel bewust ‘zien’ gebeuren. Het grappige is dat nu werkelijk alle mogelijke kleine oude herinneringen aan domme acties zich aanmelden, maar, hup in de pot. Wat een opluchting!

En er gebeurt ook iets anders. Er komt soms zomaar een herinnering in me op van iets wat ik goed heb gedaan, iets wat is gelukt! Kijk, dat geeft een heel ander gevoel!

Liebje Hoekendijk is auteur van het boek Levenskunst van ouderen.