Volgens het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) krijgen steeds meer Nederlanders huidkanker. De incidentie van huidkanker is in 25 jaar met 250% toegenomen. In 1989 kregen in totaal 15.000 mensen een vorm van huidkanker, in 2014 was dat aantal bijna 53.000. Een stijging die het gevolg zou zijn door te veel zon op de huid. Volgens het IKNL is huidkanker een ouderdomsziekte en door de vergrijzing zou het aantal patiënten stijgen. Ook zouden huisartsen beter op de hoogte zijn als cliënten met vragen of verdachte huidplekjes en moedervlekken op het spreekuur komen.
Mij is veel ellende bespaard gebleven omdat de huisarts mij voor een verdacht plekje op mijn wang doorverwees naar de afdeling Dermatologie van het ziekenhuis. Het plekje bleek na onderzoek onschuldig. Op de vraag of ik veel in de zon zat reageerde ik eerlijk. ‘De zon is al vanaf mijn jeugd een grote vriend en dat heeft ook met ijdelheid te maken omdat ik heel snel bruin word.’ Ik kreeg van de dermatoloog het advies me vooral goed in te smeren met zonnebrand factor 50. ‘Als u zelf op de huid iets ziet en niet vertrouwt dan zien we u hier terug.’
Omdat er bij het onderzoek niets verdachts werd ontdekt, liet ik me toch weer door de zon verleiden. Tot ik in de zomer iets vreemds op mijn linkerwang ontdekte dat ik niet eerder had gezien. De dermatoloog in het ziekenhuis vertrouwde het ook niet en ze maakte een afspraak voor een punctie. Aan die kleine ingreep heb ik nog steeds slechte herinneringen. Ondanks mijn waarschuwing dat ik nogal eens last heb van bloedingen, gaf de dermatoloog toestemming na de behandeling terug naar huis te lopen. Onderweg kreeg ik een heftige bloeding. Attente voorbijgangers die mij met mijn bebloede gezicht en kleding zagen, belden een taxi om mij weer terug naar het ziekenhuis te brengen. De chauffeur wilde mij eerst niet meenemen. Toen ik hem de handdoek liet zien die ik tegenwoordig na een paar onverwachte neusbloedingen altijd bij me heb, mocht ik instappen.
De dermatoloog en assistente die mij hadden geholpen, schrokken toen ze mij zagen en stelden mij gerust. ‘Wij hebben geen fout gemaakt. Het is niet ernstig maar u moet hier nu wel blijven tot het bloeden is gestopt.’ De uitslag van de punctie viel tegen: een melanoom die –gelukkig- op tijd was ontdekt. De kleine operatie die volgde verliep goed en dankzij voldoende voorzorg zonder veel bloedverlies.
Na deze ingreep werd ik iedere drie maanden gecontroleerd. Bij de laatste uitgebreide controle van mijn hele lijf was de dermatoloog zo tevreden dat ik niet meer iedere drie maanden maar over negen maanden moet terugkomen. De dermatoloog raadde mij aan op mooie dagen de zon te mijden tussen 10.00 en16.00 uur. ‘Als u daarna met de zon in aanraking komt, altijd goed insmeren met factor 50.’
Op mijn vraag of ik geen problemen had gekregen als ik niet al die jaren onbeschermd van de zon had genoten, antwoordde de dermatoloog: ‘Het heeft te maken met uw leeftijd maar uit de zon blijven is heel belangrijk.’ Ik houd me aan het advies maar mis het zonnen en mijn gebruinde huid nog steeds.
Wil Merkies (85), was de eerste vrouwelijke sportverslaggever van Nederland. Ze is nog steeds werkzaam als journalist. Daarnaast is ze sinds kort een (kritische) zorgconsument.
HIER vindt u meer informatie over onze bloggers.
