Plotseling hoor ik bonzen en een zacht hulpgeroep. Ik zet mijn oren op scherp en luister.
Nogmaals het geluid. Mijn collega, die een scherper gehoor heeft, loopt mijn kant op en zegt: ‘Er zit volgens mij iemand op het toilet!’
Ik volg haar en inderdaad is het toilet bezet en klinkt er een benauwde stem, van meneer F.

Door de deur probeert mijn collega hem gerust te stellen. Ik vraag de man om de deur van het slot te halen.
Het antwoord achter de deur klinkt als ‘donker’.
Door zijn angstige reactie loop ik gehaast om een schroevendraaier te halen.
Een minuut later open ik de deur en zie ik het witte, geschrokken doch opgeluchte gezicht van meneer F.
Terwijl hij zijn verhaal probeert te vertellen dringt een overweldigende lucht mijn reukorgaan binnen.
Zo te ruiken heeft meneer F. het echt benauwd gehad.
Ik hoop in alle eerlijkheid dat het slechts een angstwindje is geweest maar niets is minder waar.
Ik begrijp zijn opluchting dat er hulp gearriveerd is.
Meneer F., nog steeds geschrokken, staat er onbeholpen bij.
Nadat ik hem heb geholpen zijn broek uit te trekken neemt hij plaats op het toilet en komt mijn ervaren collega een kijkje nemen.

‘Lukt het? Of heb je hulp nodig?’
Ik antwoord dat het wel lukt en even later is het leed weer geleden en zit meneer F. tussen de cliënten. Hij lijkt het voorval alweer vergeten te zijn.
In zijn schriftje beschrijf ik zijn activiteiten en het menu maar sla deze ongeplande activiteit over.

Hilbert Steensma is student persoonlijk begeleider en gepassioneerd schrijver. Na ruim twintig jaar werken in de financiële sector met verschillende uitstapjes als vrijwilliger in de zorg ertussendoor, zette hij in 2016 eindelijk de stap naar een opleiding als persoonlijk begeleider.

HIER vindt u meer informatie over onze bloggers.