Deze bijdrage beschrijft een tijdlijn van de integratie van de (vrijgevestigde) medisch specialisten in de ziekenhuisorganisatie.
Er is veel discussie over de rol en positie van met name de vrijgevestigde medisch specialisten in of ten opzichte van de ziekenhuisorganisatie.
Ik geef enkele voorbeelden, deels oordelen en vooroordelen:
- De maatschappen zijn allemaal aparte winkeltjes, waar de organisatie zich maar op moet aanpassen.
- Samenwerken met collega’s en andere zorgprofessionals is niet vanzelfsprekend (eenmansbedrijfjes).
- Ze misbruiken hun directe verantwoordelijkheid voor de individuele patiëntenzorg (de professionele autonomie).
- Ze laten het eigen inkomensbelang een te grote rol spelen bij de afwegingen van de zorg voor een patiënt.
- men wil alle zorg die tot een bepaald specialisme behoren, zelf blijven doen.
Er zijn veel oordelen en vooroordelen over medisch specialisten en zeker over de vrijgevestigde. De commissie Meurs (2012; pagina 3) merkt op dat ‘de discussie over de hoogte van de inkomens soms meer op beeldvorming is gebaseerd dan op feiten’. Het is dan ook van groot belang dat men zich baseert op werkelijkheden en niet op beelden van die werkelijkheden.
In deze publicatie wordt geen standpunt ingenomen over voor of tegen het al of niet vrijgevestigd zijn.
In deze bijdrage ligt het accent vooral op de stapsgewijze en voortgaande integratie van medisch specialisten en de ziekenhuisorganisatie. Natuurlijk speelt de honoreringssystematiek van de medisch specialisten hierbij een rol. We schetsen globaal deze ontwikkelingen en veranderingen in de honoreringssystematiek.
Een beetje vooruitlopend op conclusies, kunnen we stellen dat die integratie tussen specialisten en de ziekenhuisorganisatie steeds intensiever wordt.
Meer informatie over de publicatie en bestellen doe je via deze pagina.
