“Het belangrijkste dat het beleid moet doen, is het voorschrijven en toepassen van het (beleids)medicijn, met als werkzame stof ‘vertrouwen’. Dat heeft de werkvloer, patiënten en zorgprofessionals, in de afgelopen jaren meer dan verdiend. En natuurlijk moet de overheid macro-financiële kaders aangeven en in het kader van algemene toegankelijkheid en solidariteit het basispakket definiëren en de zorgtoeslag vaststellen (het regiemodel)”, schrijft Van Montfort.

Hij vervolgt: “Daarnaast zal de overheid c.q. zullen zorgverzekeraars mogelijke maatregelen met betrekking tot bijvoorbeeld de bekostiging moeten afstemmen op de min of meer autonome dynamiek op de werkvloer (het inspeelmodel). Uitgangspunt hierbij moet zijn dat de werkvloer de nodige ruimte moet hebben om verder te gaan op het pad van innovatie en kwaliteits- en efficiencyverbetering, zoals men dat in de afgelopen 52 jaar – ondanks vaak terecht geklaag over de steeds toenemende registratie en administratievelastendruk – ook heeft gedaan en dat met goede resultaten. 8 De toekomst van de zorg en het zorgstelsel! Goede resultaten in termen van kwaliteitsverbetering, gezondheidswinst en dat tegen redelijke kosten. In het Tienpuntenplan is een concreet (globaal) bekostigingsmodel uitgewerkt alsmede zijn nieuwe c.q. aangepaste rollen van overheid, zorgverzekeraars en instellingsbestuurders en management aangegeven. Ik pleit niet voor een fundamentele aanpassing van het zorgstelsel, maar aanpassingen binnen het stelsel. Er is binnen het huidige stelsel veel meer mogelijk dan weleens wordt gedacht."

Over de Guus van Montfort
Emeritus hoogleraar (TU) Guus van Montfort licht dat in deze uitgave uitvoerig toe. Eerder schreef hij onder andere Beeld en werkelijkheid! Hoe werkt de sturing en bekostiging in de zorg? en De zorg is van de patiënten en de zorgprofessionals!.

Lees meer & bestel De toekomst van de zorg en het zorgstelsel bij Uitgeverij SWP!