In 2004 verscheen het rapport ‘Spoedeisende hulpverlening: Haastige spoed niet overal goed’ , waarin de Inspectie voor de Gezondheidszorg (IGZ) zich kritisch uitlaat over de afdelingen Spoedeisende Hulp (SEH’s) van de ziekenhuizen. Er is onvoldoende deskundige begeleiding van instabiele patiënten en er is een trage ontwikkeling van de traumazorg. Daarnaast constateert de inspectie een onacceptabele wisselende kwaliteit en toegankelijkheid van de SEH-zorg in de ziekenhuizen.
In 2008 wil toenmalig minister Klink dat partijen in de zorg zo snel mogelijk en in ieder geval vanaf 2012 respectievelijk 2011 de acute zorg anders gaan organiseren. "Op de locatie waar acute huisartsenzorg wordt geleverd vindt de Minister het wenselijk dat tevens een uitgiftepunt voor medicijnen, een bezorgdienst voor medicijnen of een apotheekdienst beschikbaar is. Cliënten die na behandeling op de acute zorgpost medicatie nodig hebben, hoeven dan in de avond of nacht geen apotheek te gaan zoeken."
Alle goede voornemens ten spijt, anno 2016 is de SEH nog steeds een op te lossen vraagstuk, waarin vele belangen een rol innemen zonder dat duidelijk is of hiermee het welzijn van de patiënt is gediend.
Nederland scoort van de 34 landen het op een na laagste in SEH-gebruik (17% van de geïnterviewden tegen 29,4% gemiddeld) en Nederland scoort gunstig ten opzichte van andere landen op toegankelijkheid van de huisartsenzorg. Dit komt onder andere omdat op veel plekken in Nederland mensen die zelf naar een SEH gaan, eerst langs een huisartsenpost moeten voordat ze bij de SEH terecht kunnen. Gevraagd naar waarom zij naar de SEH gaan, gaf het grootste deel (29%) van de Nederlandse SEH-bezoekers aan dat er geen huisarts beschikbaar was.
Naast letselproblematiek door ongevallen is anno nu verreweg de groeiende groep senioren in ons land de grootste afnemer van SEH.
gzndhdszrg.nl wil graag uw ideeen en oplossingen horen. Is het bij u beter geregeld? Of welke concrete acties zouden dit probleem (deels) kunnen oplossen? Klik op deze pagina voor uw inbreng.
